مرا به مجازات خود ادب مکن

ترجمه ي بخشي از دعای ابو حمزه ثمالی

خدایا

مرا به مجازات خود ادب مکن . و در برابر عملم به مکرت غافلگیرم مکن. آخر من کجا خیری توانم یافت در صورتی که خیر جز پیش تو نیست . و از کجا راه نجاتی خواهم جست و حال آنکه جز به لطف تو نجات میسر نیست .

ای خدا ، نه آنکس که نیکوکار است از یاری و لطف و کرمت بی نیاز است ، و نه آنکه بدکردار است و بر حکم تو جسارت کرده و به راه خشنودی تو نرفته ، از قدرتت بیرون است .

ای پروردگار من ...من تو را به تو شناختم و تو مرا بر وجود خود دلالت فرمودی و به سوی خود خواندی . و اگر لطف تو نبود من نمی دانستم که تو چیستی .

ستایش آن خدایی را که او را می خوانم و او مرا اجابت می کند ، هر چند وقتی او مرا می خواند کاهلی می کنم . ستایش آن خدایی را که چون از او چیزی می خواهم به من عطا می کند ، گرچه هنگامی که او از من قرض ( و صدقه بر بندگانش ) می خواهد من بخل می ورزم .

ستایش آن خدایی را که برای هر حاجتی ،هر گاه او را ندا کردم و برای راز و نیاز با او خلوت نمودم ، بدون هیچ واسطه ای حاجتم را روا می سازد . سپاس آن خدایی را که تنها او را به دعا می خوانم نه غیر او را . و اگر از غیر او حاجت می خواستم ،مستجاب نمی کرد .

سپاس آن خدایی را که به او چشم امید دارم نه به غیر او . و اگر به غیرش امید داشتم ،مرا نا امید می گرداند . ستایش خدای را که کار مرا به خود واگذاشت و گرامیم داشت و به غیرش وانگذاشت تا خوارم گردانند .

ستایش آن خدایی را که با من کمال دوستی را ادا فرمود با آنکه از من بی نیاز بود و سپاس خدایی را که از خطا و گناهانم با بردباری گذشت گویی که گناهی از من سر نزده است .

پس خدای من پیشم محبوب ترین موجود است و به حمد و ستایش ، سزاوار ترین همه عالم

در پناه حق شاد و پيروز باشيد

جمعه 9 بهمن 1388 - 8:36:14 PM