نوروز
بزرگترين جشن ملى ايرانيان سابقه اى هزاران ساله دارد. از گذشته هاى دور
آريايى هاى ساكن در فلات ايران روز اول سال و آغاز بهار را به برگزارى
مراسم ويژه و توأم با سرور و شادمانى اختصاص مى دادند.
عاملى كه "نوروز" را از ديگر جشن هاى ايران باستان جدا كرد و باعث ماندگارى آن تا امروز شد، �فلسفه وجودى نوروز� است: زايش و نوشدنى كه همزمان با سال جديد در طبيعت هم ديده مى شود.
دكتر
ميرزايى جامعه شناس در اين باره مى گويد: �يكى از نمودهاى زندگى جمعى،
برگزارى جشن ها و آيين هاى گروهى است، گردهم آمدن هايى كه به نيت نيايش و
شكرگزارى و يا سرور و شادمانى شكل مى گيرند. برهمين اساس جشنها و
آيينهاى جامعه ايران را هم مى توان به سه گروه عمده تقسيم بندى كرد: جشن
ها و مناسبتهاى دينى و مذهبى - جشن هاى ملى و قهرمانى و جشن هاى باستانى
و اسطورهاى. جامعه ايران در گذشته به شادى به عنوان عنصر نيرو دهنده به
روان انسان، توجه ويژهاى داشته است. آنها براساس آيين زرتشتى خود چهار
جشن بزرگ و ويژه تيرگان ، مهرگان ، سده و اسپندگان را همراه با شادى و
سرور و نيايش برگزار مى كردند.
دراين
بين نوروز بنا به اصل تازگى بخشيدن به طبيعت و روح انسان همچنان پايدار
ماند. گرچه باتوجه به قانون تغيير پديده هاى فرهنگى ، نوروز هم ناگزير
نسبت به گذشته با دگرگونى هايى همراه است.
به
هرحال در آيينهاى باستانى ايران براى هر جشن �سفره ای� گسترده مىشد كه
داراى انواع خوراكىها بود. خوان نوروزى �هفت سين� نام داشت و مىبايست از
بقيه خوانها رنگين تر باشد.
اين
سفره مــعــمـولاً چـندســاعــت مانــده به زمان تـــحويل ســـــال نو
آمـــاده بود و بر صفحه اى بلندتر از سطح زمين چيده مى شد. اين خوان
نوروزى برپايه عدد مقدس هفت بنا شده بود. در نظر ایرانیان قدیم هفت مرحله
وجود داشت براى اينكه انسان به مقام عالى و آسمانى برسد. پس عدد هفت از
پيش از زرتشت براى انسان عزيز بوده و در آيين هاى مختلف و به نمادهاى
گوناگون ديده مى شود، مانند هفت آسمان، هفت دريا، هفت گياه و...�
خوراكى های سفره هفت سین:
سمنو: نماد زايش و بارورى گياهان است و از جوانه هاى تازه رسيده گندم تهيه مى شود.
سيب: نماد بارورى است. درگذشته سيب را درخم هاى ويژه اى نگهدارى مى كردند و قبل از نوروز به همديگر هديه مى دادند.
سنجد: نماد عشق است.
سبزه: نماد شادابى و سرسبزى و نشانگر زندگى بشر و پيوند او با طبيعت است.
درگذشته سبزه ها را به تعداد هفت يا دوازده كه شمار مقدس برج هاست در قاب هاى گرانبها سبز مى كردند. در دوران باستان دركاخ پادشاهان ۲۰
روز پيش ازنوروز دوازده ستون را از خشت خام برمى آوردند و بر هريك از آنها
يكى از غلات را مى كاشتند و خوب روييدن هريك را به فال نيك مى گرفتند و
برآن بودند كه آن دانه درآن سال پربار خواهدبود. در روز ششم فروردين آنها
را مى چيدند و به نشانه بركت و بارورى در تالارها پخش مى كردند.
سماق
و سير نماد شادى در زندگى به شمار مى روند. اما غير از اين گياهان و ميوه
هاى سفره نشين،سفره نوروزى اجزاى ديگرى هم داشته است: دراين ميان � تخم
مرغ� نماد زايش و آفرينش است .�آينه� نماد روشنايى است و حتماً بايد در
بالاى سفره جاى بگيرد. �آب و ماهى� نشانه بركت در زندگى هستند. ماهى به
عنوان نشانه اسفندماه بر سفره گذاشته مى شود.
و �سكه� نیز به نيت بركت و درآمد زياد انتخاب شده است.
شاخه هاى سرو، دانه هاى انار، گل بيدمشك، شير نارنج، نان و پنير، شمعدان و... را هم مى توان جزو اجزاى ديگر سفره هفت سين دانست. �كتاب مقدس� هم يكى از پايه هاى اصلى خوان نوروزى است و براساس آن هرخانواده اى به تناسب مذهب خود، كتاب مقدسى را كه قبول دارد بر سفره مى گذارد.چنانچه مسلمانان قرآن، زرتشتيان اوستا و كليميان تورات را بر بالاى سفرههايشان جاى مىدهند.
45112 بازدید
2 بازدید امروز
2 بازدید دیروز
20 بازدید یک هفته گذشته
Powered by Gegli Social Network (Gohardasht.com)
Copyright ©2003-2024 Gegli Social Network (Gohardasht) - All Rights Reserved
Developed by Dr. Mohammad Hajarian